Publikacje

Katalog 28 Biennale Plakatu Polskiego zawiera reprodukcje plakatów nagrodzonych, wyróżnionych oraz zakwalifikowanych do wystawy w 2023 roku. Znajdziecie w nim wyjątkowy wybór plakatów powstałych w latach 2021–2023.

Katalog to gratka dla wszystkich zainteresowanych współczesnym plakatem.

W książce znajdziecie nie tylko przegląd wszystkich niemalże trendów w projektowaniu graficznym, ale również potwierdzenie wrażliwości, czujności i zaangażowania artystów w najbardziej palące problemy współczesnego świata. Obok plakatów reklamowych i manifestów artystycznych pokaźną część tej kolekcji stanowią prace bezkompromisowo komentujące sytuację polityczną, wskazujące niepokojące zjawiska społeczne i zagrożenia, sięgając często po kontrowersyjne symbole i mocne metafory. Rzeczywistość odbija się w plakacie jak w lustrze, umacniając jego pozycję wciąż przystającej do obecnych czasów formy artystycznej wypowiedzi.

Katalog 27 Biennale Plakatu Polskiego zawiera reprodukcje plakatów nagrodzonych, wyróżnionych oraz zakwalifikowanych do wystawy w 2021 roku. Znajdziecie w nim wyjątkowy wybór plakatów powstałych w latach 2019–2021. Katalog jest pięknie wydany, gratka dla wszystkich zainteresowanych współczesnym plakatem.

Artyści, filozofowie, krytycy sztuki przyglądają się ciału z różnych perspektyw. Miłosz Markiewicz bada jego uwikłanie w nowoczesnych technologiach i granice cielesnej wolności. Agnieszka Kwiecień kieruje uwagę na skrępowane, zniewolone kulturowymi normami ciało kobiety i rodzący się wobec tej opresji bunt. Daria Skok analizuje rolę ciała artysty w procesie twórczym i relacje dzieła z ciałem odbiorcy. Artyści odnoszą się do zagadnienia sięgając po różne środki wyrazu i poruszając się w wielu obszarach. Tworzą m.in. zagłuszacze sygnału GSM, broń soniczną, warsztaty wrestlingu, wymyślne tortury z kreskówek, nieprzyjemne zapachy czy drażniące dźwięki.

Twórczość Walczaka przywodzi na myśl Heideggerowskie bycie-tu-oto i bycie-w świecie. Artysta stawiał w prezentowanych pracach pytanie o tożsamość. Pytanie, na które nie istnieje jednoznaczna odpowiedź ani wzór. Każdy sam odpowiada za własną tożsamość, za dokonane wybory, budowanie sensu życia.

Problematyka tożsamości implikuje podstawowe kwestie egzystencjalne — podejmowanie decyzji, czas, pamięć, pokazujące nieustanne trwanie procesu tworzenia siebie, ciągłego reinterpretowania własnego ja pod wpływem zaistniałych okoliczności. Malarstwo Ireneusza Walczaka stanowi swoistą psychoanalizę człowieka współczesnego. Obecność wizerunku ciała w twórczości artysty w dobie digitalizacji, która zdaje się je unieważniać, przypomina o jego wpisaniu w ludzką tożsamość.

Eksplorowany na różne sposoby dźwięk staje się artykulacją momentu kumulacji energii i nagłej utraty sił, balansowania na granicy szczytu formy i bezsilności, procesów narastania i opadania, stopniowego dojrzewania i nagłego schyłku, chaosu przepełnionego agresją przechodzącego w odurzenie i ulgę.

Książka towarzysząca wystawie sztuka_w_galerii, która jest naturalną kontynuacją projektu sztuka_w_przestrzeni, realizowanego w 2020 roku w katowickiej Galerii Sztuki Współczesnej BWA.

Katowicki Underground Artystyczny po 1953 roku prezentuje ważny nurt ruchu alternatywnego w sztuce polskiej rozwijający się w Katowicach w latach 1953—1989.

Książka Śląsk Active zawiera teksty krytyczne, interdyscyplinarne analizy obserwowanych zjawisk kulturowych sztuki młodych na Śląsku w latach 2005–2008 — między innymi słownik muzyki powstającej na Śląsku, ukierunkowany na alternatywne brzmienia, charakterystyczne dla pierwszego dziesięciolecia XXI w. — jak i zarys kondycji tutejszej sceny teatralnej.

Kiedy mówimy śląska szkoła plakatu, termin ten wydaje się oczywisty w odniesieniu do środowiska twórczego skupionego wokół katowickiej metropolii z jej instytucjami, wydawnictwami, uczelniami (w tym przede wszystkim z Filią krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych), ze Związkiem Polskich Artystów Plastyków, galeriami, a zwłaszcza z Biurem Wystaw Artystycznych, w którym już piętnaście razy, od ponad 30 lat eksponowano wielkie cykliczne wystawy Biennale Plakatu Polskiego- słowem z długą tradycją i dorobkiem artystycznym i dydaktycznym w dziedzinie projektowania, rozpowszechniania i promowania sztuki plakatu.

Jest to pierwsza publikacja, tak szeroko ujmująca monografię artysty. W katalogu znaleźć można teksty przybliżające genezę powstania prac i ich kontekst, a także obszerną prezentację prac artysty.

Katalog 25 Biennale Plakatu Polskiego zawiera reprodukcje plakatów nagrodzonych, wyróżnionych oraz zakwalifikowanych do wystawy w 2017 roku.

Katalog 24 Biennale Plakatu Polskiego zawiera reprodukcje plakatów nagrodzonych, wyróżnionych oraz zakwalifikowanych do wystawy w 2015 roku.

Publikacja „Signal box/Nastawnia” poświęcona jest sztuce posługującej się znakiem, symbolem bądź wykorzystującej je w swych narracjach. Znak traci swą funkcję informacyjną, stając się narzędziem opresyjnym — organizerem życia w rękach różnych władz: ekonomicznych, społecznych, państwowych, religijnych. Prezentowane prace sygnalizują problemy, zagrożenia, wytrącając z posłusznego podporządkowywania się wyznaczanym kierunkom oraz zachęcając do stawania się krytycznym obywatelem. „Signal box/Nastawnia” konfrontuje. Wizualny aspekt prezentowanych prac, oddziałujących na siebie, kształtuje obszar przemieszania znaczeń oraz kolorystycznej gry barw tradycyjnie przypisanych danym znakom.

Katalog 21. Biennale Plakatu Polskiego zawiera reprodukcje plakatów nagrodzonych i zakwalifikowanych do wystawy.

Mleczne zęby to artystyczna próba powrotu do przeszłości, odwołanie się do wspomnień zarówno tych dobrych, jak i złych, wstydliwych i nic nieznaczących. Stopniowo ukazując to, co w nas ukryte.

Katalog to artystyczne recepty na przyjemności podane przez kilkunastu zaproszonych do projektu twórców: Erwinę Ziomkowską, Michała Gayera, Mikołaja Grospierra, Łukasza Skąpskiego, Grzegorza Sztwiertnię, Karolinę Szymanowską, Basię Bańdę, Małgorzatę Markiewicz, Michała Smandka, Katarzynę Skrobiszewską, Pawła Szeibla, Kubę Dąbrowskiego, Radka Szlagę i Bartka Buczka.

Andrzej Pawłowski jest jednym z najwybitniejszych artystów polskich czasu powojennego. Stał się znany w latach pięćdziesiątych dzięki kineformom — ruchomym, improwizowanym obrazom świetlnym, które następnie sfilmował. Stymulatory wrażeń nieadekwatnych — rzeźby dotykowe jakie stworzył na początku lat sześćdziesiątych krytyka uznała za bezprecedensowe w historii sztuki. 

Andrzej Urbanowicz nie jest związany z tą tradycją sztuki nowoczesnej, którą określa się mianem poszukiwań formalnych, jego prace nie powstają w wyniku analizy dokonywanej według reguł abstrakcyjnej kodyfikacji koloru, formy i materii, ich wzajemnych zależności i kontaminacji. Chce by obraz zapisał się w wyobraźni jako coś o wiele głębszego, niż zespół takich czy innych form, o takiej a nie innej kompozycji, aby malarstwo nie sprowadzało swojego znaczenia do ‘zewnętrznej powierzchni’, a dalece bardziej wyrażało rozmaite stany duchowo-emocjonalne, przekazywało różne idee.
Publikacja zawiera teksty Henryka Wanieka, Marka Meschnika oraz tekst „Okazanie” Andrzeja Urbanowicza. Na końcu książki znajduje się kalendarium, spis wystaw oraz bibliografia.

Armando poza sztukami wizualnymi (malarstwo, rysunek, rzeźba, film) zajmuje się również literaturą i muzyką. W początkach twórczości jego prace kojarzone są z nurtami informel, nowej figuracji.

Reprodukowane prace Gerharda Richtera wraz komentarzem Dietera Schwarza oraz biografią Artysty.

Katalog-retrospektywa wybitnego śląskiego artysty. Prezentuje przekrojowo prace z ostatnich 30 lat twórczości.

Pozorna prostota i łatwość sztuki tego Artysty, mogą zmylić przypadkowego widza. Znający artystę wiedzą jednak, jak wiele pracy wkłada w namalowanie projektu plakatu, jak wiele szkiców musi wykonać by osiągnąć zadowalający go kształt. Publikacja zawiera teksty Zdzisława Schuberta oraz Edmunda P. Lewandowskiego, znajdziemy w niej również notę biograficzną i bibliografię.

Sposób traktowania koloru zarówno przez Javiera Fernandeza, jak i Jeanine Cohen staje się bardziej czytelny w ramach pomysłu na zestawienie ich prac. Ta metoda podwójnej prezentacji (umieszczenie asamblaży obojga artystów na przeciwległych ścianach) wydaje się prowadzić do żywej wymiany energii, która, podkreślając ich wzajemne różnice i specyfikę, daleka jest od konfrontacji. Gdzieś w tle owo zestawienie staje się również okazją do spotkania spędzającej ze sobą życie pary i wyraża ich doskonałe, wzajemne zrozumienie.

Jérémie Demasy Tapiseria, 2014

Jiří Anderle tworzy krajobraz mentalny, w którym stopniowo odkrywa ukryte lub zapomniane warstwy ludzkiego umysłu. To poszukiwanie źródeł i podstaw doprowadziło go szybko do zainteresowania tym, co do niedawna jeszcze nazywano sztuką prymitywną, a więc formą ekspresji, w której strach, cudowność i kreatywność znajdują wyraźną formę plastyczną. Te artefakty, dziś zwane sztuką pierwotną, stanowią dla Anderlego doskonałą przeciwwagę wobec kulturowych zjawisk i uprzedzeń cywilizacji zachodniej.

Książka Złe oko to najprawdopodobniej jedyne wydawnictwo prezentujące tak obszernie i przekrojowo sztukę śląskiego artysty Karola Wieczorka. W środku znajdują się rysunki, obrazy, instalacje, zarówno te wczesne, jak i najnowsze prace artysty, okraszone słowem między innymi Tadeusza Nyczka.

„Centrum Rzeźby Polskiej ma swoją siedzibę w Orońsku. Jest to miejsce na Mazowszu, położone w samym środku Polski, między Warszawą a Krakowem. Oddalone od chaosu współczesnej cywilizacji i zgiełku miasta,  stanowi jednocześnie zaprzeczenie nudy i przeciętności prowincji. (...)
Jako miejsce spotkań wybrali Orońsko rzeźbiarze. Stąd niedaleko było do złóż szydłowieckiego piaskowca. Tu znaleźli zacisze, które wypełnili odgłosami swych narzędzi, pragnąc obudzić i wskrzesić uśpiony genius loci. (...)”

Mariusz Knorowski — fragmenty wstępu do katalogu

„Twórczość Korolkiewicza — przechodząc ewolucję od etapów bardziej dekoracyjnych, odmiany nowej figuracji, inspiracji pop-artem, groteską czy surrealizmem — zdefiniowała się w końcu jako bardzo specyficzny, autorski sposób malowania w oparciu o dokumentację fotograficzną.”

Patrząc na plakaty Michała Klisia mamy wrażenie, że powstają spontanicznie i lekko, że są rezultatem niedługiej chwili, która decyduje o zamyśle plastycznym, ale równocześnie jest czasem realizacji. (…) Plakaty mają siłę uważnie przeglądanych szkicowników. Są jak listy pisane nieraz nerwowym pismem, nieraz znowu z kaligraficzną perfekcją, a to tylko po to byśmy je z uwagą zrozumieli, byśmy odszukali w nich to, co skierowane jest tylko i wyłącznie do nas”.
prof. Stanisław Rodziński, fragmenty tekstu „Listy przyklejone do ścian”

Nic nie widać to książka, w której znajdziecie prace czterech młodych artystek i artystów: Macieja Nawrota, Bartosza Kokosińskiego, Karoliny Żyniewicz i Małgorzaty Szymankiewicz. Mierzą się oni z nieobecnością, znikaniem i niemożnością. Publikacja jest podsumowaniem serii wystaw odbywających się w 2011 roku w Małej Przestrzeni Galerii Sztuki Współczesnej BWA.

Sztuka prezentowana w książce Nie ja odnosi się do egzystencjalnych pytań o kobietę. Mówi o mechanicznym żywocie kobiety, która myśli, że została ukarana przez Boga. Nie wnikając w powód wie, że nie cierpi, tak jak nie odczuwa przyjemności w życiu. Kobieta wierzy, że ma coś ważnego do powiedzenia. Znaczenie kobiet, ich role są zróżnicowane w zależności od religii, kultury czy miejsca. Książka pokazuje, że każdy z nas jest uwikłany w aspekt współczesnych dywagacji na temat kobiecych mitów czy prawd. Dotyczą one nas, wpływają na funkcjonowanie świata.

Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? to tytuł obrazu Paula Gaugina. Kurator wystawy, artyści, autorzy tekstów stawiają założenie, że sformułowane w tytule obrazu pytanie Gauguina dotyczy w równej mierze sytuacji człowieka i jego świata, co statusu i kondycji sztuki oraz kultury.

Publikacja poświęcona trzem różnym pod względem formalnym, artystycznym i ideowym, tematom biblijnym, w ujęciu Andrzeja Pawłowskiego (Genesis), Marka Chlandy (Droga Krzyżowa) i Jana Lebensteina (Apokalipsa).