Publikacje

Publikacja powstała z inicjatywy Rogera Ballena w ramach wystawy „Smutek śmierci”, którą oglądać można było w Galerii BWA w Katowicach w listopadzie 2008 roku w ramach XVII. Festiwalu Ars Cameralis Silesiae Superioris.

Bracia Chapman tworzą od dwóch dekad jedne z najmocniejszych i najbardziej kontrowersyjnych dzieł na świecie. Na ich dorobek składają się rzeźby, instalacje, obrazy, ryciny, filmy i performance. Ich produkcja odwołuje się do większości najważniejszych, tradycyjnych tematów zachodniej sztuki, ale posiada zawsze silne odniesienia do aktualności i wykazuje się niezrównaną pomysłowością.

Miasto jest rozpisaną na wiele głosów i rozpiętą w czasie opowieścią.  Wyjątkowym, wizualnym, artystycznym przewodnikiem po historii Katowic, nostalgicznym i przepełnionym tęsknotą za tym co bezpowrotnie przemija, czasem ironicznym, krytycznym i zdystansowanym, a czasem pełnym empatii i życzliwości. Portret miasta wyłania się z archiwalnych i współczesnych fotografii, filmów i obrazów. Kontrastują ze sobą i uzupełniają się jednocześnie perspektywy artystów „stąd”, przybyszy, którzy zostali na dłużej oraz chwilowych gości, realizujących zlecenia ówczesnych władz regionu.

Opowieść o przyjaźni, o litografii, o wieloletniej współpracy Petera Bramsena i Pierra Alechinsky'ego. Litografie Alechinsky’ego stanowią oczywisty klasyk gatunku, a zarazem przekrojowo świadczą o eksperymentach artsyty i wątkach niezwykle fascynującego czasu. I mimo że z belgijskiego kręgu artystów aktualne tropy sztuki wyznaczają inni artyści, to twórczość pokroju Pierre’a Alechinsky’ego powraca co pewien czas jako modelowy wzorzec.

Ideą wystawy, której pokłosiem jest publikacja, było wizualne przepracowanie traumy, która w stanie uśpienia pobudza mechanizmy agresji i nienawiści. Wchodzący w rolę historyków zaproszeni artyści na różne sposoby archiwizowali dane, sklejali urywki i echa przeszłości.

Carole Benzaken eksperymentuje z mediami i nośnikami takimi jak malarstwo, rysunek, wideo czy szkło, mnożąc ich zastosowania i rozwijając refleksję wokół obrazu i form jego reprezentacji. Po ukończeniu w 1990 roku Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu została zaproszona w 1994 roku przez Fundację Cartier do zrealizowania swojej pierwszej wystawy monograficznej. Po siedmioletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych otrzymała w 2004 roku nagrodę Prix Marcel Duchamp i wystawiała swoje prace w Espace 315 w Centre Georges Pompidou.

Reprodukowane prace Gerharda Richtera wraz komentarzem Dietera Schwarza oraz biografią Artysty.

Pierwsza polskojęzyczna publikacja zawierająca obszerny materiał zdjęciowy i tekstowy przybliżający sztukę i działalność polityczną Klausa Staecka.